Önceki yazımızda antrenörlük meselesini masaya yatırarak tartışılmasını hedeflemiştik.Konuya atlayıp günümüzden başlamak hatalı sonuçlar doğurabilir. Konuyu biraz daha geçmişten ele alarak bugüne getirmenin meselenin anlaşılması açısından daha doğru olacağını düşünüyorum…
Silivrispor bölgemizde futbolun lokomotifidir. İlk göz ağrımız, ilk hedefimizdir. Meseleyi yine onun üzerinden ele alalım…
Silivrispor’un 83’te başlayan profesyonellik dönemi 10 sürdü. 18 yıl aradan sonra tekrar profesyonel lige döndü. Yaklaşık 30 yıllık bir süreç söz konusu.
Bugün bile profesyonel düzeyde antrenörümüz olmadığı için antrenör boyutundan bakalım…
30 yıl önce başlayan altyapı çalışmaları rahmetli Necati Öney sayesinde gerek Silivrispor’da gerekse başka kulüplerde forma giyen oyuncular üretiyordu. Profesyonel liglere gidemeyen oyuncular civar kulüplere köy takımlarına gidiyor amatör liglerde iddialı olmak isteyen kulüpler Silivrispor altyapısından yetişen oyuncularla yola çıkıyordu.
Silivrispor çevredeki tüm kulüpleri besleyen bir kaynaktı. Amatöre düştüğü zaman gönderdiği oyunculardan kurulu köy takımlarını yenmek için büyük paralara transfer yapıp takım kurmaya başladı. Rahmetli Necati hocadan sonra alttan gelen oyuncu azaldı olanlarda forma bulamadı…
Yaklaşık 10 yıldır amatör kümede şampiyonluğa oynamak isteyen kulüplerimiz hatırı sayılır paralara dışarıdan oyuncu transfer ediyor Silivrispor altyapısından yetişenleri tercih etmiyor. Olabilir aslında tercih ve bütçe meselesidir ama aslında durum daha vahim. Köy takımlarını besleyen kaynak kurumuştur artık…
Bunu da tartışalım kimler geldi kimler geçti. Kim ne üretti, kim ne tüketti. Yıllık ortalama bir milyon dolarlık bütçe kullanan veteranlara bile dünyanın yatırımını yapan Silivri’de gelinen noktanın açıklaması ekonomik değildir herhalde…
30 yıllık yatırımın oyuncu profili böyleyken antrenör profili farklı mı sanki?
O zaman şunu da soralım Arif abi birileri Hüseyin Turan ile Özcan Işıklar’ı kandırdı mı acaba?
YAZI: ENGİN AKIN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder