U-13 ligi 1. grupta mücadele eden Arnavutköy Belediye spor da dikkatimi çeken bir kaleci gördüm. Aslında hikaye şöyle.
Geçen sene U-12 ligi maçlarını seyrediyorum. Yetenekli ve geleceği parlak olan oyuncuları seyre dalmışım. O an Arnavutköy Belediye Spor da yedek kaleci olan bir kaleci oyuna giriyor. Yüzünde biraz buruk bir hava vardı. Belli ki yedek kalmak onu biraz üzmüş. Kahvemi alıp maçı seyrediyorum. Maçta dikkatimi sonradan oyuna giren bu kaleci çekti. Gerek oyun takibi gerekse refleksleri bakımından hayran kaldığım bu kaleciyi zevkle izliyorum. Goller yiyor, golleri çıkartıyor ama oyun konsantresi hiç bozulmuyor. Maçı takımı kaybetti. Yüzünde kızgınlık ifadesi var. Maçtan sonra yanına gidip konuşmak istedim. Bu yaşta bu yetenekler her zaman karşımıza çıkmıyor çünkü.
İyi bir kalecisin. Allah vergisi bir yeteneğin var. Sakın yedek kaldığına üzülme. Mutlaka hocanın bir bildiği vardır. Sen çalışmaya devam et. Eğer iyi çalışır ve hocanın dediklerini yaparsan çok daha iyi yerlere geleceksin. O zaman hocan seni birinci kaleci olarak değerlendirir dedim. Kafasını tamam hocam der gibi salladı ve soyunma odasının yolunu tuttu. Aradan zaman geçti ve Söğütlüçeşme sahasında U-11 ligi maçı oynanıyor. Baktım kalede bu. Önce sevindim. Maça ilk sekizde başlamıştı. Yanına gidip birşey söylemedim. Yanlış anlaşılır diye. Çünkü rakip takımın hocası da bendim. Maç oynanırken bir yandan takımıma bakarken bir yanda gözüm onun üzerindeydi. Bizimkiler gol atmaya çalışırken kalesinde devleşen bir kaleci gördüm. Büyümüşte küçülmüş sanki. Maç boyunca müthiş kurtarışlar yapan ve takımını motive eden bu genç yetenek gözümde bir kez daha büyümüştü. Maçtan sonra takım kaptanım yanıma gelerek şu cümleleri kurduğunu hatırlıyorum. '' Hocam bu nasıl kaleci böyle nereden atarsak atalım yemiyor.'' Sadece güldüm ve çok mutlu oldum aslında. Belkide geçen sene söylediğim o sözler kulağına küpe olmuş ve çalışmayı bırakmamıştı. Maçtan sonra kulübeye yanına gittim. Önce hocasını tebrik ettim sonra da bu genç yeteneği. Beni hatırlaması için geçen sene yaptığımız konuşmayı tekrarladım. Suratında mahcup bir gülümseme oldu.
2005 li ama U-13 kalesini koruyor
Bu hafta sonu oynanan Arnavutköy Belediye Spor ve İstanbul Beylikdüzü maçındaydım. Baktım U-13 kalesinde bu var. Maç bitiminde yanına giderek '' Senin hakkında haber yapmak istiyorum müsade var mı? dedim. Yine o mahcup gülümseme. Hemen fotoğraflayıp geçen seneden beri takibime giren bu genç yeteneği sizlerle de paylaşmak istedim. Ailesi ile de tanışma fırsatım oldu. Düzgün, temiz, efendi, saygılı bir Trakya ailesi. Oğulları da öyle tabi ki.
Öncelikle Arnavutköy Belediye Spor da yetişmesinde emeği geçen hocalarına sonra da bu kadar efendi bir çocuk yetiştiren ailesine teşekkür ederim. Yolun da bahtın da açık olsun Umut AKARSU.
HABER : EMRE İSPANLAR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder