Vedat Nubar Taş: O şimdi bir engelli

Usta kalem Orhan Budak, eski futbolcu Vedat Nubar Taş’ın hikayesini bizlere aktarıyor… 

Vedat Nubar Taş 1960 Şişli doğumlu. Gençliği spor sahalarında ve spor kulüplerinde geçer. Zamanın futbolcuları için bir futbol abidesi olan Şeref Stadı’nda sabahları Şişlispor ile antrenmana çıkmalarını hiç unutamaz. Şişlispor'un haricinde bir zamanlar mahalle takımlarının efsaneleştiği zamanın spor kulüpleri olan Cenk Bir, Kartalspor, Karadenizspor, Öz Kurtuluş ve askerliğini yaptığı dönemde Karagücü takımlarında sağ açık oynar. Aynı zamanda Peugeot firmasının ustabaşıdır.

Gözlerinde 1982’lerin başında rahatsızlık duyar. Kontroller kendisine acı gerçeği gösterir. Behçet hastalığı sarmıştır gözünü ama kendisi hayat dolu olduğundan mücadelesine devam eder. Perde gözlerine 1990 yılının başlarında iner. Sahaların efendi ve açar futbolcusu görmez artık. Hayattan küsmesi, bir kenara çekilmesi normaldir ama onun dostları vardır. Her zaman yanında olmaktadırlar. Sanki gözlerini kaybetmemişti Vedat. Mutlu yaşantısına devam ediyor bir yandan hayattan zevk alıyordu. Bir zamanlar komşusu olan kişiler şimdi onun gözü, kulağı eli, kolu olmuşlardı.

22 yıldır o bir engelli ama öyle dostları var ki hani o "nerede o dostum" diye

aradığımız zaman zaman hayıflandığımız gerçek dostları var. Her zaman

her yerde yanında olan dostları. Düşünüyorum bazen bir engelli için çok

büyük bir zenginliktir dost bulmak. Yalnızsındır çoğu zaman bunu

hissedersin. İnsanlar küçümseyerek bakarlar ama Vedat zannediyorum

ki bu yalnızlığı ne hissetti ne de yaşadı. Dostları ona bu yalnızlığı

hissettirmediler. Bütün gününü dostlarının arasında geçirmekte.

Kim bunlar derseniz çay ocağı sahibi Adil Çakmaktaş, Süleyman İpek, İdris

Sukayan, Ali İhsan Kara ve bütün semt, bütün Şişli diyebilirim. Engelli olmak onu engellemek elimizde değil ama dost olmak sahip çıkmak ona hayatı sevdirmek işte insanın böyle dostları ile mümkün olabilir. Dün futbol sahalarında koşuyor, zıplıyor, gol atıyor, seviniyor, ,üzülüyordu. Bugün görmüyor ama kalp gözüyle görüyor dostları sayesinde. Hayata teşekkür etmeliyiz. Dostlarımız olduğu için.

YAZI: ORHAN BUDAK