Orhan Budak'la hayatın içinden

Merhaba amatör sporun sevenleri, dostları, Böyle bir yazıyı yazmak içimden geldi. Bu yazının içersinde benden, sizden bir şeyler  bulacağınızı ümit ederek yazmak istiyorum.



Kanserden hele akciğer kanserinden kaybettiğimiz değerli spor adamı  Erdoğan Arıca’ya Allah’tan rahmet dileyerek başlamak isterim.

Daha önceleri  rahmetli İsmail Tartan’da görmüştüm bu sevgiyi. Futbola olan aşkı. Kendisi  kanserdi kemo terapi oluyordu ve ölüm yakın olduğu halde  her hafta Kulaksız Ok Spor tesislerindeydi. Bu gün bu tesis yok.  Kendisi milli futbolcuydu. Ölüm ensesinde ama o futbol sahalarında  bulunuyordu, son nefesine kadar. Erdoğan Arıca  akciğer kanseri olduğunu duyduğunda ne paniklemiştir, nede üzülmüştür. Hayatın içinden geçtiği için kendisi o hafta oynanacak maçları düşünmüştür. Bizler kendisinin ölümünde kanser olduğunu öğrendik ama o hastalığı yaşadığı halde gülümsüyor ne hayattan nede spordan kopmamıştır.  Yaşadığı her anı sporla çok sevdiği futbol ile yaşamaya devam etmiştir.  Şu an benim yaşadığım gibi. Son yedi aydır hastaneler ve spor müsabakaları ziyaret ettiğim görev yaptığım mekânlar. Kanser bu ne yapacağı belli olmuyor sürpriz goller gibi ataklar ile geliyor.  O maç saatleri yaklaştıkça insan ne yapacağını bilemiyor.  Bizim gibi insanlarda tatlı bir heyecan başlıyor. Evdekilerin şaşkın bakışları altında. Önce çanta hazırlanıyor. Sonra kendim. Artık nereye gidiyorsun diye soran çıkmıyor. Ama son aylarda çantamıza biraz büyük boy peçeteler girmeye başladı, dedim ya bu kanser olduğu yerde durmuyor. Son Çıksalınspor – İncirli maçına gitmek için sevgili dostum Ercan, arabayla alırım dediğinde zaman ilerlemiyordu. Öksürükler var ama hafif. Neyse  Ercan arabasıyla geldi. Yıldıztabya’daki maça gitmek için bindim. Araba hareket ettikten sonra öksürükler başladı, hazırlıklıyım ben. Bir tomar peçete elimde öksürük ve inanılmaz bir kan gelmeye başladı ağzımdan. Şimdi yapacak iki şey var. Geri dönmek veya yolunda gitmek ben devam kararı aldım. Bir tomar peçete bitti. Stada geldiğimde sevgili dostum Turgut Arık’ın yardımıyla elimi yüzümü yıkadım çünkü kan vardı sakallarımda. Ne hikmet statta öksürük kesilmişti ama zor idi benim için.

Maç iddialı Amatör Federasyon yetkilileri başta Yemen Ekşioğlu olmak üzere  maça gelmişlerdi. Yanına gittim muhabbetten ziyade sorunları konuşuyorduk. Bu sezon Süper Amatör Play off maçları için kendisini tebrik ettim ekibiyle beraber. Sorunsuz bir sezon kavgasız, dövüşsüz bir sezon bitiyor diye. Kendi küfürbazın teki  ama gülerek cevap verdi.”Gülmesi hiç eksik olmaz “  biz bu organizasyonu sezon başında yapma kararı alıyoruz. Kulüplerimiz onaylamaktadırlar. Her takım için şanslar eşittir. Fakat bazıları bu organizasyonları beğenmiyor olabilirler. Ben amatör spora gönül vermiş bir insanım ayırım diye bir şey söz konusu değildir.

Kendisinden bir isteğim olduğunu söylediğimde bana “tamam sonra benimde senden bir isteğim olacak “dedi anlaştık. Ben kendisine milli formasını milli takım müzesine hediye edecek olan İsmet Yurtsü için bir organizasyon düşündüğümü ve bana yardım edebilecek misiniz diye sorduğumda, ne demek seve, seve  ederim hatta bu organizasyonu bir milli müsabakadan önce U 14 müsabakası düzenler, zamanın milli futbolcularının adı yazılı formalar ile maç yaptırırız ve sonrasında federasyon başkanımıza formayı İsmet Yutrsü tarafından verdiririz. Sonra devamında  şimdi benim senden bir  isteğim var. Merak etmedim değil. Yemen Ekşioğlu kimseden bir şey istemez her zaman vermeğe yardım etmeye alışmış biri. Nedir diye merak etmeden edemedim.

Senden ricam müsabakalarda orta kulübede oturma, sizin gazeteciler bana seni bu yüzden şikayet etmekteler. Kale arkasında durmanı istiyorum. Onun ne ayrıcalığı var, diyorlar.

Gülümsedim kendisine o bana söz verdi. Ama ben kendisine söz veremiyorum. Çünkü ayakta uzun müddet duramam. Olabilir gazeteci olarak şikâyet ederler beni Fedarasyona. Eğer ben saatlerce kale arkasında maç geçecek isem kimse kusura bakmasın maçlara gelemem.  Sportmence geçen maçın ardındaki güzellikleri sizlere aktarmıştım. Bu gün her zaman aramızda olan bence emsalsiz kişiliği olan Yemen başkan ile istediği an konuşabilen bir amatör camiaya saygısı ve sevgisini  iletebilen başkanıma sevgilerimi tekrar belirtiyorum. Amatör ruh, sevgi futbol aşkı hayatımızın içinde ayrı bir yaşam şeklidir. Ölümünedir bu hastalık, ne hava muhalefeti engel olabiliyor bu sevgiye.  Başımızda bizi yöneten amatör futbolumuzun duayenlerine bende hayranım. Her ne kadar seveni olsa veya olmasa kendisi küfürlü konuşsa da, konuşmasa da dünya tatlısı bir insan.  Erdoğan Arıca’ya, İsmail Tartan’a ve içimizden göçüp giden sayısız futbol emekçilerine spor dünyasının emsalsiz insanlarına Allah’tan rahmet dilerim. Dualar bizler içindir. Sporda hizmet gençler içindir, ama ya kalbi örümcek ağı tutanlar onlara ne ikram edebiliriz?

YAZI: ORHAN BUDAK