Köşe: Amatörleri sırtında taşıyan adam

Yazarımız Orhan Budak ve ünlü spor adamı Mehmet Çelik, çeşitli gazetelerde amatörlere uzun yıllar yer veren, şu sıralar rahatsızlığı nedeniyle Darülaceze’de kalan gazeteci Mustafa Zeki’yi ziyaret etti. Orhan Budak da Mustafa Zeki’yi ve ziyaretlerini kaleme aldı… 

Evet Mustafa Zeki yıllarca çalıştığı gazetelerde amatörler için daima destek olmuş bu uğurda mücadele etmiştir. “Kimdir Mustafa Zeki?” diye tanımayanlar haklı olarak soracaklardır. Kendisi hastalanana kadar gerçek bir amatörlerin hamisi ve babası gibi idi. Kendisi 1957 İstanbul doğumlu bir İstanbul beyefendisi. Bugün hatıraları ile Kayışdağı Darülaceze evinde kalmaktadır. 1976 yılında amatörce başladığı Üsküdar Spor gazetesinde spor yazarlığına 1999 yılına kadar çeşitli gazetelerde devam eder.

TEK Rumeli TV’den Mehmet Çelik’le sohbetimizde “Ben Mustafa Zeki’yi çok özledim Orhan hocam, kendisini nerede bulabilirim?” dediğinde “Kendisi şu anda Kayışdağı Darülaceze’de kalmaktadır” diyerek cevapladım ve Mehmet Çelik ile beraber kendisini ziyaret etme kararı aldık. Kendisine telefonla durumu bildirdik, heyecanlanmıştı.

Darülaceze’ye vardığımızda burasının son model bir bakım yeri olduğunu gördüm. Kayışdağı sanki yeşilliği ile bir şemsiye gibi duruyor tepelerinde. Bir kaç blok yapıdan oluşan bu yer yeşillikler içersinde hastalar için her türlü konfor düşünülmüş ve burada kalanların refahı için seferber olmuş çalışanlar. Mustafa Zeki ‘sevgi bloğu’nda kalmakta. İçeriye girdiğimizde burasının büyük bir şefkat kucağı olduğunu gördük. Hastalar koltuklara dağılmışlar muhabbet etmekteler. Gittiğimiz vakit öğle üzeriydi. Dar bir koridorun sonunda Mustafa Zeki ve aynı odada kalan arkadaşı bizi gördüklerinde Mustafa bize hitaben

“Orhan Baba gelmiş, Mehmet Çelik canım gelmiş” diyerek oturduğu yataktan bizi selamlıyordu. Gözleri parlamıştı. Gülümsüyordu her zaman olduğu gibi. Ben Mehmet Çelik ile tanıştığımda kendisi futbolcu idi. Bir telefon konuşması ile başlayan dostluğumuz kardeş sevgisine döndü. Kendisi yatakta oturuyor gözleri dolu dolu ama sevinçle bize bakıyordu.

“Nasıl oldu hastalandın?” diye sordum kendisine, anlattı:

“1999 yılının 23 Nisan günü yürüdükçe ayaklarımda boşalma hissediyordum. Babamın yaşadığı akibeti yaşamaktan korkuyordum. 17 temmuz günü korktuğum başıma geldi. Felç olmuştum. Bir an nevrim döndü, ben hala ne zaman işimin başına döneceğimi düşünüyordum. Bu hastalık ile düzenim tamamen sıfırlandı. Gazetemi kokluyordum, kokusu bile değişmişti bana göre. Günaydın, Fotospor başta olmak üzere çeşitli gazetelerde yazdım.

Bugün hastalığımın üzerinden 13 yıl geçti. Hastalandığım zaman ablamın sıcak sevgisi ile teselli bulabiliyordum. Dokuz yıl ablam bana baktı. Bu arada oturduğum Üsküdar ilçemizin belediye başkanı Mustafa Kara her türlü desteği verdi. Benim isteğim ile beni Kayışdağı Darülaceze’ye kabul ettirdiler. 1999 yılıydı. Kaldığım yerin ismi özlem gibi bir şey sevgi sitesi. Burası bizler için cennet. Ben iki kişilik odadayım. Bakımı çok iyi. Yemek, içmek mükemmel.”

“Spor severlere neler tavsiye etmek istersin?” diye soruyorum. Yanıtı şu oluyor:

“Hiç kimse amatörlerin sırtına binmesin, bunu yapacaklarına amatörlerimizi sırtlarında taşısınlar, taşımalıdırlar. Amatörlere yardım etsinler. Amatörler ile diyalog kursunlar. Kan davası güdeceklerine amatörleri sevsinler. Ben yazdığım müddetçe amatörlere hizmetten onur ve gurur duydum. Onlar ile yaşamaktan mutlu yum ben amatör camiasına teşekkür ederim. Ben yazdığım ve yaşadığım müddet amatörleri sırtımda taşımak isterim çünkü amatörler bunu hak ediyorlar. Şimdi yaşadığım Darülaceze’de müdürlük yapmış olan ve yapmakta olan Tayfun Karaali Bey ile İsrafil Aydın müdürümüze çok teşekkür ederim.”

Değerli spor severler sevgili amatör spor camiası size bir bey efendi gazeteciyi tanıtmaya yaşadığı bu zor dönemde bile şikayet etmeyen amatörlere hizmeti bir ibadet sayan Mustafa Zeki’yi tanıtmak istedim. Kendisiyle yıllarca çalıştım. Mehmet Çelik ile anıları başka. Başlığı “vefa” diye koyacaktım ama baktım ki kendisi amatör sevgisiyle sizlerle her gün beraber sizler ile kalbi atmaya devam ediyor. Tekerlekli sandalyesinde mutlu, felçli olmasına bile şükrediyor rabbime. Gazetecilik böyle bir meslek. O gazetesini özlüyor, sahaları özlemekte. Yıllarca satırlarına sığdırdığı sizlerle mutlu. Ağzından küfür duymadım. Kimseye kırgın değil hayata sıkı sıkıya bağlı.

Ben diyor amatörlerimi sırtımda taşırım. Mehmet Çelik neredeyse ağlıyordu çünkü o onun ustası, dostu, sevdiği sırdaşıydı. Hayat kimi nerelere getireceği belli olmuyor. Kimi gazetecilik yapar refah içinde yaşar kimi sırtında taşır ama hayat bu Darülaceze’de hayatını idame ettirir. O şimdi gözleri her zaman yollarda bizleri bekliyor.

Selam sana dostum senden çok şey öğrendik öncelikle amatöre saygıyı…

YAZI: ORHAN BUDAK